Cecilia en de jonkheer

Vorige week was ik op bezoek bij een jonkheer en zijn vrouw - zij is trouwens geen 'jonkvrouw', want een jonkvrouw is een adellijke dame die niet getrouwd is. We zaten op het terras en ik vertelde hem over het manuscript dat ik net af had: 'Twee gouden ringen', dat zich gedeeltelijk afspeelt op Lammerenburg, een landgoed dat vroeger tussen Vlissingen en Koudekerke lag (nu bestaat het niet meer). Het verhaal wordt een deel in de serie Terugblikken van Uitgeverij Delubas en verschijnt aan het eind van dit jaar.

De serie Terugblikken gaat over de geschiedeniscanon van Nederland. Het 'venster', ofwel 'thema', van 'Twee gouden ringen' is 'Buitenhuizen - rijk wonen buiten de stad in de 17e en 18e eeuw'. Een personage uit mijn verhaal is Cecilia Steengracht. Ze heeft echt bestaan en was in de tijd van mijn verhaal zo'n 12 jaar oud. Lammerenburg was van haar vader en in haar kindertijd bracht ze daar de zomers door.

Cecilia trouwde later twee keer. Eerst met ene Joan Pieter Lantsheer, na zijn dood met de heer Abraham van Doorn. De jonkheer bij wie ik op bezoek was, is een nazaat uit het eerste huwelijk van deze Abraham van Doorn. Hij vond het erg leuk dat ik Cecilia - zijn stiefbetoveroveroverovergrootmoeder, of hoe je haar noemen wilt - in mijn boek voorkwam. Hij liet me zelfs het koperen plaatje van haar doodskist zien. Cecilia was begraven in het familiegraf bij het landgoed Moesbos in Koudekerke, eigendom van de Van Doorns. Toen de Duitsers in 1944 Walcheren onder water zetten, is de grafkelder erg beschadigd. Na de oorlog zijn de stoffelijke resten uit de vernielde kisten herbegraven in het bos rond het buitenhuis (en volgens de jonkheer waken de overledenen daar over landgoed en familie).

In het begin van de 20e eeuw is Moesbos zo verbouwd dat je er het hele jaar kunt wonen, niet alleen in de zomer. De jonkheer en zijn vrouw wonen er nu. Op Moesbos dronken we koffie, aten eierkoeken en spraken over Cecilia en andere bijzondere voorvaderen van de jonkheer. En ik kwam er dankzij de jonkheer achter dat er ook nog afstammelingen van de broer van Cecilia's eerste man op Walcheren wonen. In een buitenhuis: Zeeduin in Oostkapelle. Intussen heb ik ook met hen contact gehad.

We hebben ook nog even rondgelopen in het Moesbos-bos en bij de grafkelder. Wie weet heeft Cecilia wel ergens toegekeken...

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

Z.E.S. deel 5 met een stukje 4 :-(

Nou, hij is er, de nieuwe Z.E.S. Er waren al een heleboel exemplaren van 'De verboden bunker' aan de boekhandels geleverd, toen Uitgeverij Clavis erachter kwam dat ze de verkeerde flaptekst op het boek hadden laten drukken. STOM STOM STOM!!!

Op deel 5 staat nu de flaptekst van deel 4. En op de rug staat 'De verborgen bunker'. Ook al zo stom.
En het ergste was: ik wist het niet. Door een reactie van een lezer op deze blog ontdekte ik het. Ik had zelf nog geen boek gezien, en ik had ook niks van de uitgeverij gehoord.
Niet leuk.

Clavis laat nu wikkels maken voor om de boeken heen. Heb je al een boek, maar geen wikkel? Dan kun je hem ophalen bij de boekhandel, of er een aanvragen met het contactformulier op http://www.clavisbooks.com/.
Boeken die vanaf nu verkocht worden, moeten een wikkel hebben! Vraag erom als je hem er niet bij krijgt!

Ondanks deze ellende hoor ik van verschillende lezers gelukkig wél weer dat ze het opnieuw een superspannend en leuk boek vinden. DANK JE WEL!

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

De bakker en zijn geheim

Hij is er bijna: de vierde reeks leesboeken in de serie Terugblikken van Uitgeverij Delubas, een serie gebaseerd op de historische Canon van Nederland. In die reeks zal ook weer een door mij geschreven deel zitten, over het venster 'Karel V'.

In verschillende teksten en boeken over zijn leven las ik dat Karel V hield van veel eten, vooral van sterk gekruide, vette gerechten en van zoetigheid. Hij stouwde regelmatig grote hoeveelheden marsepein, wafels en ander lekkers naar binnen. Hij had een erg slecht gebit omdat hij zo veel snoepte.

En daar was het idee voor mijn verhaal! 'Het geheim van de bakker' speelt zich af in 1512 in Mechelen, waar de 12-jarige Karel toen woonde. Op een dag komt hij Griete tegen, de dochter van een bakker, die met een mand zoete koeken op weg is naar een klant. Karel proeft een koek, raakt eraan verslingerd en zegt dat Grietes vader voortaan aan het hof mag leveren. En dat zorgt voor een hoop haat en nijd onder de andere bakkers, met nare gevolgen voor Griete en haar familie.

Eind juni komt 'Het geheim van de bakker' uit.

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

Kom naar Vlissingen op 16 en 17 april!

Piko en Frutsel, de crime scene...

Een paar jaar geleden vond ik na het omhakken van een boom in de tuin een nest met twee duivenbaby's. Eentje ging er snel dood, de ander kon ik grootbrengen. De duif vloog uit, kwam nog een paar keer terug, maar was me toen al snel vergeten, want ik heb hem daarna niet meer gezien. Mijn avonturen met de duifjes zijn terug te vinden in het Samenleesboek 'Piko en Frutsel' .

In onze tuin staat een vogelhuisje, dat ik trouw voorzie van zaadjes, nootjes en vetbolletjes. Elke dag zag ik wel een roodborstje, een merel, een musje of een meesje. De trouwste bezoekers waren echter een koppeltje kleine duiven. Piko was er niet bij, dat had ik allang gezien. Maar ze waren wél leuk.

Alles ging goed, tot ik op een dag dit tafereel aantrof. Een heuse crime scene, met de sporen van de moord nog duidelijk zichtbaar. Zit je daar als duif te smullen van een lekker hapje, word je zélf plots het lekkere hapje! Ik had het kunnen weten: er sluipen altijd een stuk of vijf buurkatten door onze tuin. Heb ik de arme duifjes in de val gelokt? Ben ik nu medeplichtig? Het ergste is nog dat er sindsdien veel minder vogeltjes in het huisje lijken te komen. En al helemaal geen duifjes...

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

De nieuwe Z.E.S.

Hij is er nog niet, maar de cover wel: de nieuwe Z.E.S.!
Als alles goed gaat, verschijnt hij ergens in mei.

Als voorproefje alvast de tekst van de achterflap:

Izmets flyboard vliegt per ongeluk over de omheining van een afgesloten gebied. Als hij op zoek gaat, ontdekt hij een vervallen bunker. In de bunker staat een oude fiets, die hij mee naar huis neemt om op te knappen. Dan ontmoet hij een vrouw die de fiets herkent. Izmet en zijn vrienden Amber, Margot, Lars, Gina en Daan willen haar graag helpen uit te zoeken hoe de fiets op die ongewone plaats terechtgekomen is. Maar daarmee rakelen ze een oude zaak op die sommige mensen liever geheim willen houden...

Reken maar dat het weer spannend wordt!

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

Heksen

Het was weer spannend gisteren, tijdens de regionale finale van de
Nationale Voorleeswedstrijd, die ik voor de vijfde keer mocht presenteren. En niet alleen toen de uitslag bekend gemaakt moest worden en alle deelnemers bibberend van de spanning op een rijtje voor het voorleespodium stonden.

Een van de deelnemers, Lisa, had het boek 'De heksen' van Roald Dahl gekozen om uit voor te lezen. Niet zo gek, als je weet dat Dahl al sinds 1994, het jaar dat de Voorleeswedstrijd begon, in de top 10 van de meest gekozen schrijvers staat. Lisa beschreef met onheilspellende stem hoe geniepig, gluiperig en gemeen heksen zijn. Het ergste is nog, dat je ze niet kunt herkennen, want ze zien eruit als gewone vrouwen. Maar ondertussen bespieden en beloeren ze je tot ze een kans zien om je te bespringen. Het publiek hield de adem in en toen...

...werd er hard op het raam van de bibliotheek geklopt!

Was het iemand die naar binnen wilde? Een voorbijganger die dacht leuk te zijn? Of was het misschien toch...?

We zullen het nooit weten. Lisa werd met haar verhaal trouwens tweede, de eerste prijs ging naar Lyssa Tejero. Zij mag op 16 april naar de provinciale finale in Middelburg.

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

Postcodelettertjes

Vorige maand sprak ik een mevrouw van de Vlaamse Stichting Lezen aan over het frustrerende feit dat het nog altijd niet mogelijk is om een in Nederland wonende schrijver online te boeken voor een lezing in Vlaanderen. Dat moet nog altijd ouderwets via de post of - soo eighties - de fax. De boosdoener is hun software: die kan de Nederlandse postcodes niet aan...

Binnenkort gaan ze hun website herzien, vertelde ze. Ik heb meteen zo ongeveer op mijn knieën gesmeekt om bij het veldje 'adres auteur' twee hokjes erbij te maken. Dan kunnen onze postcodelettertjes voortaan ook ingevuld worden. Organisatoren blij, schrijvers blij.

Ze beloofde er iets aan te doen. Ik ben benieuwd.

Gelukkig houdt de omslachtige aanvraagprocedure sommige Vlaamse scholen niet tegen. Zoals Basisschool Mariavreugde in Wondelgem, waar ik in het tweede leerjaar een Jens en Linworkshop mocht komen geven. Leesmama Ellen maakte er een fotocollage van:

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

Frans spook

Voor een speciale actie met kledingketen JBC in België is 'Het spook van de vuurtoren' in het Frans vertaald. Hoofdpersoon Amber is in de Franse versie omgedoopt tot 'Anaïs' en onze vriend Daan is 'Dan' geworden, als afkorting van Daniel.

De andere hoofdpersonages hebben hun naam behouden - blijkbaar was de vertaler van mening dat Margot, Gina, Lars en Izmet de Franstalige lezers bekend genoeg in de oren zouden klinken.

Staat wel leuk, zo'n Franse versie, toch?

Nou maar hopen dat ook de andere delen ooit vertaald worden...

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

Gezoem van sinaasappel

Al gehoord van de Prins van Sinaasappel?
Volgens WorldLingo.com heeft hij echt bestaan:

Hm... even denken... aha... The Prince of Orange! Natuurlijk.

En dat Gezoem daar rechtsonder, waar zou dat op slaan? Even verder scrollen...

Gezoem van Bergen... er werd 'op gestormd' op 18 september 1747, tja, dat moet dan wel Bergen op Zoom zijn.

Volgens WorldLingo.com is "machine translation a cost-effective alternative to professional translation."
Toegegeven, het is handig om heel globaal de inhoud van een website in een vreemde taal mee te krijgen. Maar als alternatief voor een professionele vertaling? Stel je voor dat mensen die bewering serieus nemen. Daar kun je, nadat je schaterlach om 'De Prins van Sinaasappel' is weggestorven, toch alleen maar treurig van worden?

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

Ocharme

Vorige keer schreef ik dat we drie kippen hadden... maar nu hebben we er nog maar twee. Op oudejaarsdag lag er eentje stijf en koud en heel erg dood op haar zij in de ren.

Ocharme. Doodgevroren is ze niet, want het vroor niet en ze had de hele vriesmaand december goed doorstaan. Ik denk dat ze ziek was. Of gewoon oud. Onze kippen zijn tenslotte al zeven jaar, en dat is hoogbejaard voor een kriel.

Het zou een zielig verhaal geweest zijn voor Jens en Lin, als die serie niet afgelopen was. Ik bewaar het dus nog maar even. Je weet nooit wanneer het van pas komt...

Voor ik het vergeet: iedereen een gelukkig en gezond 2011 toegewenst! (Nog vier maanden en dan komt de nieuwe Z.E.S. uit!)

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.