Kippen

Als ik een klas bezoek, mogen de kinderen natuurlijk altijd vragen stellen. Soms hebben ze de vragen voorbereid, soms komen ze spontaan naar boven.

Onlangs was het weer 'vragenuurtje' in een kleine dorpsschool in het oosten des lands. Een vraag die regelmatig opduikt, en ook hier weer gesteld werd, was:

'Heeft u huisdieren?'

Nou zijn wij niet zo van de huisdieren. Honden en katten komen bij ons niet binnen. Dat vinden veel kinderen moeilijk te snappen. Maar voor ze zouden gaan denken dat ik een huisdierenhater ben, zeg ik altijd snel:

'Ja hoor, wij hebben drie kippen! Eerst hadden we er vier, maar er eentje is er helaas overleden. Die hebben we netjes begraven in de tuin.'

Meestal zijn de reacties gemengd verbaasd en enthousiast - alsof ze nog niet aan kippen als potentiële huisdieren hadden gedacht, maar het eigenlijk wel grappig vinden. Deze keer was het anders. Een jongen op de eerste rij keek een beetje smalend en zei:

'Drie kippen? Huh, wij hebben er wel veertigduizend!'

Ja, dáár kan ik niet tegenop.

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

Kranig

Een tijdje geleden was ik op bezoek bij drie basisscholen in Borne (Overijssel). Caja Cazemier, Theo Engelen en Evelien van Dort waren er ook; die bezochten weer andere scholen in de buurt. We kregen ieder een vrijwilliger van de bibliotheek 'toegewezen', die ons van de ene naar de andere school begeleidde.

Ik mocht op stap met een oudere dame, die me in haar Ford Fiesta enthousiast door de straten van Borne en omstreken loodste. Ik vermoedde wel dat ze de pensioenleeftijd al gepasseerd was, maar toen ze zei dat ze éénentachtig was, stond ik toch even verbaasd te kijken. En toen ze er ook nog bij vertelde dat ze pas geleden ernstig ziek was geweest, nam mijn bewondering voor haar kranigheid alleen maar toe.

Ik hoop dat ik op mijn eenentachtigste ook nog zo kordaat in mijn auto kan rondtuffen. Misschien ben ik dan ook wel vrijwilligster bij een bibliotheek. Dan zijn mijn eigen boeken allang ouderwets en staan ze ergens in het magazijn te verstoffen (maar dan zet ik ze stiekem terug op de plank, natuurlijk). Of ze worden nog altijd stukgelezen en uitgeleend (als e-book of wat dies meer zij), en zijn inmiddels aan hun zesentwintigste druk toe.

Die laatste optie heeft eigenlijk wel mijn voorkeur...

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.

Burgers en stoommachines

Ja, het is wat rustig geweest, na de drukte rond de PZC-publieksprijs. Ik ben maar weer stilletjes aan het schrijven geslagen... ik hoop deze of volgende week een nieuw boek af te hebben.

Het is eens iets anders dan anders. Het is namelijk een non-fictieboek. Wel in een reeks waarvoor ik al meer boeken heb geschreven: Terugblikken van Uitgeverij Delubas. Naast de prentenboeken en de leesboeken komt er een informatieve reeks over de tien tijdvakken van de canon van de Nederlandse geschiedenis.

En ik mag het boek over tijdvak 8 ('De tijd van burgers en stoommachines', 1800-1900) schrijven. Ik heb me dus ondergedompeld in de wereld van stoomtreinen, fabrieken en kolonies. De tijd van woningnood, onderwijshervorming en grondwetsherziening. Dat betekent: veel lezen, veel opzoeken, veel selecteren - want álles is interessant - schrijven, schrappen, opnieuw beginnen... Maar het is superleuk en ik leer er een boel bij.

En als het boek af is, gebruik ik die kennis misschien nog wel eens voor een nieuw, spannend verhaal...

Reageren op dit bericht? Klik op 'reacties' hieronder.